Het was in de nacht van 26 op 27 december van 1978. De hoogzwangere jonge vrouw waggelde met haar dikke buik richting het toilet. Het was midden in de nacht, 3.00 uur. Poe, die kerstdiners die vielen toch wel zwaar. Een beetje buikpijn had ze. Toen bleek dat ze niet kon stoppen met plassen, bedacht ze dat de vliezen wel eens gebroken konden zijn. Ze maakte haar man wakker en ze reden samen naar het ziekenhuis.
Binnen no-time volgden de weeën zich op.
Wow dit vond ze wel enorm heftig. Het was net voor 7 uur in de ochtend dat zij een paniekgevoel kreeg en begon te hyperventileren. Ze vroeg zich af of zij al persweeën kon hebben.
Gelukkig was er een heel fijne verloskundige bij. Zij vertelde dat dit nog geen persweeën konden zijn. Deze jonge moeder vergiste zich vast. De verloskundige hielp haar met ademhalen om rustig te worden. Al snel had de aanstaande moeder de smaak te pakken en kon zij zich beter concentreren. Om precies 7.00 uur in de ochtend pakte zij de verloskundige bij haar arm en vroeg:
“Wil jij mij straks weer helpen met puffen als de baby komt?”
De verloskundige keek haar meewarig aan en zei: ”Sorry mevrouw, ik werk maar tot 7.30 uur. Dat gaan we niet redden”. En toen schoot ze weer in de stress, raakte licht in paniek en riep dat ze moest poepen. Om 7.09 uur toucheerde de verloskundig. Volledige ontsluiting, dus toch! “Pers maar hoor”. En binnen een minuut werd een prachtig meisje geboren.
Toen dit meisje op de middelbare school zat, ging het leren haar goed af. Ze nam informatie makkelijk op en ook voor de toetsen haalde zij goede cijfers. Alleen had zij niet zo veel zin om er veel moeite voor te hoeven doen. En als ze moest leren voor een toets?
Dan leek het wel of ‘iets’ haar tegenhield.
Maar als ze eenmaal aan het studeren ging, dan was zij niet te stoppen!
Een hele tijd blijft zij bij haar ouders wonen, totdat zij met stoom en kokend water uit huis ging. Het huishouden stapelde zich op. Maar als ze eenmaal aan de slag ging, dan was zij niet te houden!
Haar werk vond zij een beetje saai worden, alleen ondernam zij geen stappen voor een nieuwe baan. Tot ze het echt niet meer tof vond. Ze ging solliciteren en voor ze het wist had zij die baan waar ze op heeft ‘gewacht’.
In de liefde ging het ook wat lastiger.
Het wachten op de liefde (want zo gemakkelijk ging het haar steeds af) duurde lang! En als er een vriendje was, dan schrokken ze van haar. Zij ging er zo vol voor dat dit wel eens benauwend kon zijn. Tot zij de juiste man trof en ze beiden hoteldebotel verliefd werden. Binnen 2 maanden woonden zij samen en binnen datzelfde jaar werd hun eerste kindje verwelkomt.
Zie je bij dit meisje de overeenkomsten en het patroon van de geboorte in alles terug komen?
Wat weet jij van jouw geboorteverhaal en zie jij overeenkomsten in hoe jij in het leven staat? Hoe jij naar situaties kijkt en welke patronen er zijn ontstaan?
Ik ben heel benieuwd of jij al wat kan ontdekken. Laat jij jouw ontdekking achter in de comments?
