Van de week smolt ik weg van de uitspraak van mijn bijna 4-jarige meisje. Ze kreeg van mij haar lievelingsjurk aan die ze ‘even aan de spiegel ging laten zien’.
Vanaf de overloop hoor ik haar tegen zichzelf zeggen, uit de grond van haar hart: “OOOOHHHH wat ben ik mooi! Wauw zeg!”
Ik moet er heel hard om grinniken. Wat een onbevangenheid… En ze had gelijk, ze zag er ook prachtig uit.
Tevens zette deze uitspraak mij aan het denken. Wat is de reden dat die uitspraak zo grappig is? Wat maakt dat wij niet allemaal op die manier naar onszelf durven/kunnen kijken? Laat staan dat we dat met zoveel hartstocht uitspreken? Wat is er gebeurd, dat wij volwassenen, dat niet meer gepast vinden om zo naar onszelf te kijken?
Ieder kind is mooi, ieder kind is prachtig! Het is onze taak als ouders/opvoeders te zorgen dat kinderen zoveel mogelijk die liefde voor zichzelf blijven voelen, vasthouden en uitspreken zonder gêne.
Heb je het idee dat jouw kind met steeds minder enthousiasme naar zijn eigen spiegelbeeld kijkt? Krijg je er als ouder/verzorger geen vat meer op? Dan kan dat het juiste moment zijn om een kindercoach in te schakelen die meekijkt in die spiegel van jouw kind.
Bel of mail voor een vrijblijvend informatief gesprek.
